Frans begint vroeg met klussen. Hij polijst de roestvrijstalen onderdelen van de stuurstand. George komt hem halen om naar de smid te gaan. Die haalt de lagers los en George en Frans halen in Giarre nieuwe lagers, die de smid er weer in zet. Later komt het telefoontje van de timmerman, dat de handrailen klaar zijn. Die gaan ze ophalen en liggen nu op het dek om te monteren. Weer een klusje erbij, dat moeten we even samen doen.
Ik ga ondertussen naar Catania met de trein en met de bus naar Decathlon om wat te ruilen, dat ik vorige week kocht. Het is weer een heel (openbaar vervoer)-avontuur. Ik ben om kwart over acht op het station in Giarre om met de trein te gaan. Die heeft een vertraging, die uiteindelijk oploopt tot 25 minuten. Normaal komt 3 minuten later de stoptrein. Eerst veranderen ze voor de stoptrein het perron en lopen de mensen, die niet helemaal mee naar Catania gaan, daar naar toe. Als daar een half uur te laat de trein aankomt, roept de machinist naar ons, dat de sneltrein nog lang niet komt en spurt iedereen naar het andere perron om daar nog op te stappen.
Als ik in Catania aankom loop ik eerst naar het busstation 2 km verder, zodat ik daar de bus naar de Decathlon kan nemen. Vorige week probeerde ik het per bus te doen, maar was ik totaal anderhalf uur aan het wachten. Nu kon ik bijna direct in de goede bus stappen en ben ik in 40 minuten bij het grote winkelcentrum. Als ik mijn spullen heb geruild voor de juiste maat, loop ik terug naar de bushalte. Er is geen dienstregeling en het elektronische bord met vertrektijden doet het ook niet. Achteraf gezien heb ik toen net de bus gemist, want ik sta daar bijna een uur te wachten. Als ik terug ben bij het busstation loop ik verder naar het treinstation om de bus naar Ikea te nemen. Moet ik natuurlijk weer 3 kwartier op wachten, maar gelukkig sta ik heerlijk in de zon. Er is nergens informatie te vinden of een plattegrond met de busnummers. En de meneer aan het loket, waar je kaartjes moet kopen, spreekt helemaal geen Engels. Later in de bus naar Ikea zie ik, dat ik helemaal niet naar het station terug had hoeven lopen en zelfs een stuk dubbel aan het reizen ben. Maar goed, ik zit lekker in de bus en geniet van de rit. Het is net als de vorige keer een race-chauffeur, die probeert om het traject in een kortere tijd te overbruggen dan de vorige keer. We hotsen en botsen door kuilen en over drempels, we draaien een rondje als er bij een volkomen verlaten station toch niemand opstapt en hij scheurt over de op- en afritten alsof er niemand anders op de weg is. We brengen het er zonder kleerscheuren vanaf en ik heb anderhalf uur de tijd om een beetje bij te komen en mijn boodschappen te doen. Heb wel een kopje koffie verdiend.
Als ik weer bij de bushalte sta, komt de bus echt op tijd voor de terugweg. Een wonder hier. Bij het treinstation blijkt, dat er pas over een uur een trein naar Giarre-Riposto gaat. Moet ik dus weer wachten. Ik heb na deze dag weer een goed beeld van het openbaar vervoer hier op Sicilië.