Maand: januari 2018

Frans heeft net de hele kuip vol met gereedschap liggen, om verder te gaan met de stuurstand, als George komt zeggen dat meneer Batouri in aantocht is met de bimini. Hij heeft de zonnepanelen bij zich en monteert alles. Het ziet er geweldig uit als alles op zijn plaats zit. Frans moet de zonnepanelen nog aansluiten. We hebben al een goede voorstelling van het schaduw-effect, dat we deze zomer zullen ervaren en verheugen ons op veel zonnige dagen. Meneer Batouri meet nog de zijkanten op, waar hij een lichtdoorlatend paneel voor maakt, dat aan beide kanten past. Zo kunnen we nog meer schaduw maken als we voor anker liggen.

Chris komt vragen of Frans nog een keer naar zijn zonnepanelen wil kijken. Het zit waarschijnlijk nog niet goed denkt hij. En inderdaad moet er nog wat veranderd worden, maar dan doen ook de panelen op Chris zijn boot het. Iedereen is zich aan het voorbereiden op de zomer met veel dagen ankeren zonder walstroom. Later op de middag komt Geoffrey nog iets lenen. Frans merkt later op, dat iedereen langzamerhand wel weet, dat hij veel gereedschap heeft. En natuurlijk is het niet alleen het gereedschap, maar ook de hulp van Frans. Wel fijn als je elkaar zo kunt helpen.

Er is een wat koudere wind vandaag, maar toch is het mooi weer met veel zon. Als we buiten koffie drinken merken we dat de nieuwe bimini ook de wind wat tegen houdt.

Frans begint vroeg met klussen. Hij polijst de roestvrijstalen onderdelen van de stuurstand. George komt hem halen om naar de smid te gaan. Die haalt de lagers los en George en Frans halen in Giarre nieuwe lagers, die de smid er weer in zet. Later komt het telefoontje van de timmerman, dat de handrailen klaar zijn. Die gaan ze ophalen en liggen nu op het dek om te monteren. Weer een klusje erbij, dat moeten we even samen doen.

Ik ga ondertussen naar Catania met de trein en met de bus naar Decathlon om wat te ruilen, dat ik vorige week kocht. Het is weer een heel (openbaar vervoer)-avontuur. Ik ben om kwart over acht op het station in Giarre om met de trein te gaan. Die heeft een vertraging, die uiteindelijk oploopt tot 25 minuten. Normaal komt 3 minuten later de stoptrein. Eerst veranderen ze voor de stoptrein het perron en lopen de mensen, die niet helemaal mee naar Catania gaan, daar naar toe. Als daar een half uur te laat de trein aankomt, roept de machinist naar ons, dat de sneltrein nog lang niet komt en spurt iedereen naar het andere perron om daar nog op te stappen.

Als ik in Catania aankom loop ik eerst naar het busstation 2 km verder, zodat ik daar de bus naar de Decathlon kan nemen. Vorige week probeerde ik het per bus te doen, maar was ik totaal anderhalf uur aan het wachten. Nu kon ik bijna direct in de goede bus stappen en ben ik in 40 minuten bij het grote winkelcentrum. Als ik mijn spullen heb geruild voor de juiste maat, loop ik terug naar de bushalte. Er is geen dienstregeling en het elektronische bord met vertrektijden doet het ook niet. Achteraf gezien heb ik toen net de bus gemist, want ik sta daar bijna een uur te wachten. Als ik terug ben bij het busstation loop ik verder naar het treinstation om de bus naar Ikea te nemen. Moet ik natuurlijk weer 3 kwartier op wachten, maar gelukkig sta ik heerlijk in de zon. Er is nergens informatie te vinden of een plattegrond met de busnummers. En de meneer aan het loket, waar je kaartjes moet kopen, spreekt helemaal geen Engels. Later in de bus naar Ikea zie ik, dat ik helemaal niet naar het station terug had hoeven lopen en zelfs een stuk dubbel aan het reizen ben. Maar goed, ik zit lekker in de bus en geniet van de rit. Het is net als de vorige keer een race-chauffeur, die probeert om het traject in een kortere tijd te overbruggen dan de vorige keer. We hotsen en botsen door kuilen en over drempels, we draaien een rondje als er bij een volkomen verlaten station toch niemand opstapt en hij scheurt over de op- en afritten alsof er niemand anders op de weg is. We brengen het er zonder kleerscheuren vanaf en ik heb anderhalf uur de tijd om een beetje bij te komen en mijn boodschappen te doen. Heb wel een kopje koffie verdiend.

Als ik weer bij de bushalte sta, komt de bus echt op tijd voor de terugweg. Een wonder hier. Bij het treinstation blijkt, dat er pas over een uur een trein naar Giarre-Riposto gaat. Moet ik dus weer wachten. Ik heb na deze dag weer een goed beeld van het openbaar vervoer hier op Sicilië.

We staan vroeg op te gaan hardlopen, Het is nog koud maar het ziet er naar uit dat het weer een mooie dag gaat worden. Er is door het mooie weer nog meer sneeuw op de Etna weggesmolten. Ook vandaag zeggen mensen tegen ons dat ze nog nooit in januari zo weinig sneeuw daar boven hebben gezien.

Frans gaat verder met het demonteren van de onderdelen van de stuurstand. Hij krijgt een paar lagers niet los. Op een gegeven moment verwarmt hij met de brander de lagers en koel ik met de waterslang het binnenste van de buis. We staan samen op de steiger. Het helpt maar voor 1 lager, de rest blijft vast zitten. Hij probeert op allerlei manieren om er kracht op te zetten, maar het lukt niet om de lagers los te krijgen. Morgen gaat hij naar een smid om in een pers een laatste poging te doen.

Frans gaat met George naar een firma, die diverse onderdelen kan spuiten. Ze zoeken een passende kleur wit uit en de spuiter belooft het volgende week te doen. George legt later uit dat de spuiter er waarschijnlijk volgende week vrijdagmiddag even naar kijkt en dan de week er na misschien begint aan het klusje. Tja, we zijn in Italië en zelfs op Sicilië, waar het nog erger is. Afspraken maken en tijdsplanning zijn hele moeilijke dingen hier.

Frans begint direct na het ontbijt met klussen, de stuurstand moet verder uit elkaar en de lagers moeten er uit. Hij is de hele dag bezig, het is voor het grootste gedeelte gelukt. Alle onderdelen zijn weer keurig schoon en het console heeft hij afgekrabd en geschuurd zodat het opnieuw gespoten kan worden. Alleen de laatste lagers krijgt hij niet los. Misschien gaat hij het morgen in een werkplaats van een van de firma’s waar hij contact mee heeft, proberen.

Omdat ik weinig hulp kan bieden en het prachtig zonnig weer is, ga ik een stuk langs het strand lopen. Murdo, de hond van Christina, neem ik mee. Hij vindt het heerlijk om even door de zee te lopen. Door het losse grind is het voor ons beide zwaar lopen, we gaan na een tijd op de weg lopen. We gaan tot de hotels in Mascali en dan weer terug en zijn bijna twee uur onderweg. Om half 4 begint het weer af te koelen en om half 5 komt Frans ook binnen. Dan is het te koud om nog buiten te werken en hij heeft genoeg gedaan voor vandaag.

We gaan vanochtend hardlopen. Het is bewolkt en daarom geen zon vandaag aan het begin van de dag. Wel heel mooi is de zon te zien op de Etna. Wij kunnen vanuit de haven een punt van de Etna zien die ruim 3000 meter hoog is. Er ligt niet veel sneeuw op de Etna, de massa sneeuw, die in december viel is weggesmolten. En nu hebben wij beneden geen zon, maar ligt een brede rand onder de top van de Etna in de zon. Heel bijzonder, want meestal is de top in de wolken en hebben wij beneden zon.

Frans gaat verder met het demonteren van de stuurstand. Hij is gisteren gestart met deze klus en gaat vandaag verder. Zoals gewoonlijk denkt hij het in een paar uur te doen, maar hij is tot 17 uur bezig. Dan is echt alles los en uit elkaar. Het blijkt dat op verschillende plaatsen de lagers vast zitten of verroest zijn. Het is maar goed, dat hij er nu naar kijkt, want als we straks niet meer in de haven maar in Griekenland zijn, is dit een moeilijke klus om uit te voeren. En nu kunnen we naar Catania om nieuwe lagers te halen. Frans heeft al een firma hier in de buurt, die het console kan spuiten. Maandag gaat hij daar afspraken maken.

Ik fiets na de koffie naar het grote winkelcentrum in Giarre. De bewolking is helemaal opgetrokken en de zon schijnt volop. De klim op de fiets valt zoals gewoonlijk niet mee. Ik krijg het er zo warm van, dat ik liefst mijn vest ook nog uit had gedaan. Maar het is nog steeds januari en op sommige stukken is het koeler dan als ik in de volle zon omhoog moet trappen. Ik heb een jack in de rugzak gedaan voor de terugweg. Na de boodschappen en een kopje koffie race ik weer naar beneden. Alle hoogtemeters krijg ik nu gratis weer terug. Er zijn maar een paar stukken, waar ik moet trappen. En inderdaad is de terugtocht halverwege de middag al weer een stuk kouder.

We zijn niet super vroeg vanochtend, als we naar de douche gaan schijnt de zon al volop en is het warmer dan menige andere ochtend. De boot is aan de buitenkant wel vochtig, daar kunnen we aan zien dat het toch echt winter is. Ook de Sicilianen vinden, dat het een warme januarimaand is. Daarom voorspellen ze kou in februari, we wachten af en zijn benieuwd of dat zo uit komt.

Frans gaat na het ontbijt direct naar de werkplaats van George. Ze hebben daar gisteren de zonnepanelen neergelegd. Frans zal vandaag de aansluitingen beter monteren en weer vast zetten. Als ze nu al een beetje losser zitten gaat dat straks niet goed als ze op de bimini zitten. De 2 zonnepanelen van George moeten ook op een zonnetent, het moet echt perfect zitten, anders werkt het niet naar behoren.

Als hij om 14 uur terug is, begint hij nog aan de demontage van de stuurstand. Het zit natuurlijk allemaal muurvast, hij heeft er nog een hele klus aan om alles los te krijgen. Om half 6 stopt hij er mee. We doen nog een paar boodschappen voor vanavond want er is weer overwinteraarsbijeenkomst, en we hebben beloofd om vanavond wat foto’s te laten zien van onze zomer in Griekenland. We verheugen ons op een gezellige avond.

We staan niet super vroeg op maar gaan toch nog hardlopen. De zon schijnt al weer volop en we merken het direct aan de temperatuur. Frans merkt op dat we volgende week misschien wel weer een laagje kleding minder aan kunnen doen, als we gaan hardlopen. Ik vind deze temperatuur beter dan dat het zo heel koud is, daar heb ik echt last van. Ik wordt dan niet echt goed warm en heb koude handen en voeten als de temperatuur lager is. Nog niets vergeleken bij Nederland, natuurlijk, maar we zijn de kou ook niet meer gewend. Omdat de zon nog maar net boven de horizon uit is, hebben we op de heenweg langs de zee het felle licht in de ogen. Ondanks mijn zonnebril heb ik slecht zicht. We lopen een klein stukje verder dan normaal, we willen de afstand iets vergroten en misschien proberen om hier op Sicilië aan een loop mee te doen. Het wordt wel kort dag want we willen rond begin mei weer terug naar Griekenland zeilen. Anders wordt het in het najaar.

Frans heeft vandaag niet echt een klus. Hij ruimt de bakskist met gereedschap op. Er komt steeds meer bij en langzamerhand moet hij passen en meten om het er allemaal in te krijgen. Er zijn ook een paar kistjes met schroeven en dergelijke kapot gegaan. Gelukkig hebben we nieuwe kistjes kunnen vinden hier, maar nu moet alles gereorganiseerd worden. Daar is hij een groot deel van de dag mee bezig.

Vannacht zijn onze Engelse buren aan boord gekomen. We wisten dat ze zouden komen en hebben ze alleen gehoord. Vanochtend zien we de eigenaar en zijn vriend, ze gaan vandaag met de boot naar buiten, maar komen na 3 uur weer terug. Er staat helemaal geen wind, dus ze hebben niet gezeild. Maar de dochter zegt dat het enorm koud is op het water. Dat kunnen we ons voorstellen. Wij hebben buiten in de kuip gezeten en dat was heerlijk in de warme zon. Maar om 16.00 uur, als de zon bijna weg is, gaan we naar binnen. Het is niet aangenaam meer om buiten te zitten.

Dit is voor een paar dagen het laatste bericht op ons blog. We vliegen morgen naar Nederland om zondag de verjaardag van de moeder van Frans te vieren. We zien alle kinderen en kleinkinderen de komende dagen en komen woensdag weer terug op de boot in Riposto.

We hebben vannacht een behoorlijke storm over ons heen gekregen. Het begon gisteravond al. We keken een paar keer buiten, maar de boot ligt goed en de beide buurboten ook. Daarom viel er niet veel aan te doen en moesten we het gewoon over ons heen laten komen. Frans zat aan de computer en kon de windmeter aflezen, hij zag af en toe 45 knoop wind op de meter, dat is windkracht 9. We gaan rond middernacht slapen en worden af en toe wakker van het enorme lawaai rondom de boot. Bij de andere boten hangen wat lijnen los en die klappen bij sterke wind tegen de mast aan. En als er dan een paar honderd boten om te heen liggen en er nog veel meer lawaai is, dan worden we daar wakker van. Het is weer net als altijd, af en toe neemt de wind enorm toe en plotseling is het ook weer afgelopen. We hebben sterk de indruk dat het ook van de Etna komt. Daar draait de wind soms omheen en wordt versterkt door die enorme top en soms houdt de Etna de wind tegen en is het windstil.

Overdag is het tot ongeveer 14.00 uur steeds hetzelfde, soms hele harde wind en dan weer een periode van weinig wind. We hangen de douchehanddoeken op met 6 knijpers en zijn nog bang, dat er iets los gaat en ineens hangt alles strak naar beneden en is er geen wind meer.

Frans heeft gistermiddag de kleine hut helemaal klaar gemaakt. De wanden zijn al mooi, alles is strak en alleen de plafondplaat moet opnieuw bekleed worden. Hij heeft niet genoeg materiaal meer, volgende week komt meneer Batouri met de bimini en zal Frans een nieuw stuk bekleding vragen. Vandaag kunnen we alvast alles weer inruimen. Heerlijk, dat de boxen, die midden in de kajuit stonden, weer op hun plaats staan.

En nu is het avond en hebben wij geen wind meer. We zien in het Italiaans nieuws beelden uit Nederland en we zoeken op internet naar nieuws over Schiphol. Hier gaat het het weekend weer hard waaien. Wij vliegen zaterdag naar Nederland, tenminste dat hopen we. We hebben een tussenlanding in Rome en hopen, dat we daar niet stranden, omdat er in Nederland ook weer harde wind wordt verwacht.

Na het hardlopen zitten we heerlijk in de zon buiten te ontbijten. Het is buiten aangenamer, dan in de boot. Door de zon stijgt de temperatuur buiten direct een stuk. Frans maakt vandaag de klus in de kleine hut af, hij kit netjes de randen af en maakt alles weer schoon en netjes.

Ik ga een paar boodschappen doen in Catania. Natuurlijk mis ik de trein in Riposto. Ik heb wel snel gelopen, maar toen ik net boven aan de trap kom op het perron sluiten de deuren van de trein. Een meneer probeert nog de deuren weer open te krijgen voor me, maar helaas. Hij zegt dat er over een half uur weer een trein komt, maar dat is de slaaptrein uit Rome en daar mag je met een gewoon kaartje niet instappen. Ik moet een uur wachten voor de volgende trein komt. In Catania ga ik met 2 bussen. In de eerste zit ik drie kwartier te wachten voor hij vertrekt en bij het overstappen op de volgende bus duurt het nog eens 3 kwartier voor de bus komt. Frans zegt later, dat we niets mogen verwachten, want het kost ook niet veel. Maar liever zou ik dubbel betalen en een snellere verbinding hebben. Helaas, dit is Sicilië!

In het grote winkelcentrum doe ik mijn boodschappen en om 3 uur loop ik weer naar de bushalte. 100 meter ervoor zie ik de bus langs de halte rijden. Ben ik weer net te laat. En weer is het een uur wachten. Als ik met de bus bij het overstappunt aankom, besluit ik verder maar te lopen. Het zal wel ongeveer net zo lang duren als dat ik op mijn aansluiting moet wachten, maar dan loop ik tenminste lekker. En bij de trein gebeurt weer hetzelfde. De trein naar Riposto is net weg, ik moet een uur wachten.

Als ik bij de boot terug kom is het donker en al over 6 uur. Frans is ongerust, het heeft allemaal zo lang geduurd, dat ik de hele dag weg ben geweest. En door het verlies van zijn telefoon kunnen we elkaar niet bereiken. We gaan eerst maar eens lekker zitten en bijpraten en genieten van een rustige avond.

Frans maakt vandaag de kleine hut verder klaar hij bekleedt de zijwanden. Het is een vreselijke klus. De bekleding plakt waar het niet moet en plakt niet als het wel vast moet zitten. Daarbij rekt het een beetje en als hij mooi start in de ene hoek is het een beetje scheef getrokken in de andere hoek en dat geeft bubbels. Hij wil het graag heel strak overal overheen trekken, maar het lukt niet op alle plekken. Hij heeft te weinig materiaal om ook de plafondplaten te bekleden. Die zal hij morgen helemaal schoon maken en daarna aan meneer Batouri vragen om die met hetzelfde materiaal te bekleden als hij voor de zijwanden gebruikt. Meneer Batouri maakt de bimini, waar de grote zonnepanelen op komen. Hij meet vanochtend de zijkanten van de bimini en heeft volgende week alles klaar. Dan neemt hij de plafondplaten mee.

Het is prachtig weer vandaag met veel zon. We zitten tussen het klussen door lekker buiten. Koffie en thee smaakt veel beter als je lekker in de zon zit in plaats van binnen. Het weer zal weer veranderen wordt voorspeld, we moeten er nu van genieten.